نیاز به محفوظ نگه داشتن اشیاء گرانبها منجر به ظهور یکی از اولین اختراعات بشر به نام قفل شد. قدمت این اختراع به ٤٠٠٠ سال پیش در مصر باستان باز می گردد. قفل مصری ها یک کلید چوبی (با زائده های بر روی آن) داشت که باعث بیرون آمدن میله داخل قفل می شد. قفل های استوانه ای امروزی از کلید های فلزی ( با همان طرز کار) بهره گیری می کنند.
![]() |
![]() |
هر کلید برآمدگی و زائده های مخصوص به خود را دارد که یک ردیف میله کوچک را به بالا حرکت داده تا توپی قفل براحتی بتواند بچرخد. گم کردن کلید می تواند به معنی تعویض کل قفل باشد یا اگر بخواهید کلید را عوض کنید مجبور می شوید کل قفل را تعویض نمایید. این مشکل در قفل های حرفی (رمزی) برطرف شده است. در این قفل ها وارد کردن ترکیب صحیح حروف یا اعداد باعث باز شدن قفل می شود. این ترکیب را می توان (بدون نیاز به تعویض قفل) تغییر داد.
قفل استوانه ای
قفل استوانه ای را اغلب "قفل یال" می نامند (پس از اختراع آن توسط ینوس یال).
![]() |
![]() |
این قفل از یک کلید مسطح (با یکسری دندانه در طول یک طرف آن) بهره گیری می کند. کلید داخل استوانه ای در قفل می شود. استوانه دارای یک بادامک ( در حال تماس با زبانه) است. با چرخاندن کلید استوانه نیز به چرخش در آمده و بادامک زبانه را به عقب می کشد و بدین ترتیب درب باز می شود. در هر حال، استوانه نمی چرخد مگر آنکه کلید وارد شود. استوانه و بدنه قفل دارای یکسری حفره هستند.
![]() |
![]() |
در هر حفره یک جفت میله کوتاه و فنر قرار دارد. میله های کوتاه بین شکاف خالی استوانه و بدنه قرار دارند و مانع چرخش استوانه می شوند.
وقتی کلید وارد می شود، لبه دندانه دار کلید میله های کوچک را به اندازه های مختلف به بالا حرکت می دهد. این باعث می شود که شکاف بین میله همتراز شکاف بین استوانه و بدنه قفل شود. این استوانه را آزاد می کند تا بتواند توسط کلید به چرخش درآمده و زبانه را به عقب بکشد.
قفل های الکترونیکی
امروزه برای باز کردن زبانه درها، اغلب قفل ها از مکانیزم های الکترونیکی استفاده می کنند (تا اجزاء مکانیکی). قفل در برخی دفترها نیاز به وارد کردن یکسری عدد (در صفحه کلید درب) دارد. عدد وارد شده در صفحه کلید را با عدد در حافظه مطابقت داده می شود (توسط قفل) و فقط هنگامی عمل می کند که آن دو یکسان باشند.

مهمان های هتل ممکن است از کلید کارتی (که یک نوار مغناطیسی دارد) استفاده کنند. نوار با یک رمز عددی برنامه ریزی شده است که فقط توسط قفل همان اتاق قابل شناسایی است.
قفل برخی ماشین ها به جای کلید از دستگاه کنترل از را دور بهره گیری می کنند. راننده کلیدی را روی دستگاه دستی فشار می دهد و متعاقب آن پیام های رمز گزاری شده (به وسیله امواج فراصوت) قفل را فعال می کند.
یک قفل حتی می تواند پیام هایی را ارسال کند، و اگر شخص در حال نزدیک شدن دستگاه کلید درست را به همراه داشت، در به طور خودکار باز شود.